Gisteren had de kraamvrouw een leuk uitje. Zij ging met haar Zint mobiel naar de garage. Zoonlief van vijf weken mocht ook mee.
We genoten van anderhalf uur niets doen in een leren fauteuil. Met plenty drankjes uit de automaat, snobby lectuur, de actualiteiten op breedbeeld en een complimentary car wash toe.
Nu betreed ik altijd graag genderbewust een ‘mannenbolwerk’. Of het nou een organisatie, legerkamp of autogarage is. En ik ga me dan ook lekker hanig lopen bewijzen. Zelf aan mijn auto sleutelen, positie verwerven etc. Gisteren maakte een baby op de arm de uitdaging nog leuker.
De mannen bij de werkplaatsreceptie bleven keurig in de plooi. Die zijn wel wat gewend, zag ik later, toen ze een serieus gesprek voerden met wat ruigere klanten. Maar ik ging meteen gretig in discussie over winterbanden.
"Koejiekoejie, week of vijf, zes? Wat een schatje." De dames ter plekke hadden me zo gespot. (Heerlijk, die praktische vrouwelijkheid: ik kon mijn postpakket zo met hun TNT zending meegeven, dat scheelde weer een spitsrit naar het postkantoor.)
En je baby moet ook drinken. Dus waarom niet tussen de wachtende A-E-S-klasse bezitters de borst gegeven. (Heerlijk, die mannelijke arbeidsmoraal: gewichtig je telefoontjes beantwoorden met de mededeling dat je bij de dealer op je auto zit te wachten…)
Maar het werd pas echt serieus toen ik met baby de showroom vol metallic grijs, zwart en wit in dook. Die patserbakken worden toch een stuk minder waard, als zo’n vrouwtje met baby er opeens belangstelling voor krijgt (ik zag er ook niet uit als een Gooise babe gisteren). De verkopers keken me bijna weg. Maar ja, emancipatie he, en recessie. Hihi. De clientele was gelukkig te druk met het omhoog houden van de eigen status.
Nog even genderbewust, maar al snel gecorrumpeerd, betreed ik nieuwe speelvelden. De klant is koning – bulldog of baby. Het personeel getraind en gekostumeerd.
We genoten van anderhalf uur niets doen in een leren fauteuil. Met plenty drankjes uit de automaat, snobby lectuur, de actualiteiten op breedbeeld en een complimentary car wash toe.
Nu betreed ik altijd graag genderbewust een ‘mannenbolwerk’. Of het nou een organisatie, legerkamp of autogarage is. En ik ga me dan ook lekker hanig lopen bewijzen. Zelf aan mijn auto sleutelen, positie verwerven etc. Gisteren maakte een baby op de arm de uitdaging nog leuker.
De mannen bij de werkplaatsreceptie bleven keurig in de plooi. Die zijn wel wat gewend, zag ik later, toen ze een serieus gesprek voerden met wat ruigere klanten. Maar ik ging meteen gretig in discussie over winterbanden. "Koejiekoejie, week of vijf, zes? Wat een schatje." De dames ter plekke hadden me zo gespot. (Heerlijk, die praktische vrouwelijkheid: ik kon mijn postpakket zo met hun TNT zending meegeven, dat scheelde weer een spitsrit naar het postkantoor.)
En je baby moet ook drinken. Dus waarom niet tussen de wachtende A-E-S-klasse bezitters de borst gegeven. (Heerlijk, die mannelijke arbeidsmoraal: gewichtig je telefoontjes beantwoorden met de mededeling dat je bij de dealer op je auto zit te wachten…)
Maar het werd pas echt serieus toen ik met baby de showroom vol metallic grijs, zwart en wit in dook. Die patserbakken worden toch een stuk minder waard, als zo’n vrouwtje met baby er opeens belangstelling voor krijgt (ik zag er ook niet uit als een Gooise babe gisteren). De verkopers keken me bijna weg. Maar ja, emancipatie he, en recessie. Hihi. De clientele was gelukkig te druk met het omhoog houden van de eigen status.
Nog even genderbewust, maar al snel gecorrumpeerd, betreed ik nieuwe speelvelden. De klant is koning – bulldog of baby. Het personeel getraind en gekostumeerd.