Nee, dit gaat niet over ontaarde moeders of over de verantwoordelijkheden van de overheid. Dit gaat over de betekenis en gevoelswaarde van een woord (vergelijk ‘allochtoon’).
Weg met ‘kinderopvang’
Deze gelukkig werkende moeder probeert namelijk het woord kinderopvang te vermijden. Opvang… alsof iemand iets laat vallen dat opgevangen moet worden. Ik gebruik liever kinderdagverblijf, maar dat is het eigenlijk ook niet. Dagverblijf… een betekenisloze ruimte waar niets gebeurt, geen intentie, geen waarde in dat verblijf.
Crèche dan maar? Dat klinkt zo jaren ’70… Kindcentrum? Mooi het kind centraal en dekt de lading. Maar oh, wat een ‘medisch centrum’ en ‘winkelcentrum’ associaties.
Scandinavië
Hoe doen ze dat in Scandinavië, waar ze ‘het’ zo goed geregeld hebben? Barnomsorg heet het in Zweden, bornepasning in Denemarken: ‘kinderzorg’ – door Google automatisch terugvertaald tot kinderopvang of babysitten. Tja, dat wordt ‘m ook niet. (Wel gierend lachen trouwens, in Google eens op [
Vertaal deze pagina] klikken – doen hoor!) Day care? Peuterspeelzaal?
Kindertuin
Kindergarden? Tja, het is een merknaam in kdv-land. Maar wel één die het beste past bij wat er gebeurt en bedoeld wordt. Zullen we maar gewoon afspreken dat ‘het’ voortaan kindertuin heet? Met alle lusten en lasten, genoegens, ongemakken, ritmes, schoonheid, natuur, bewerking en onderhoud van een echte tuin. Eéntje met een hek erom, een tuinman en een boswachter erbij. De ene wat wilder dan de andere. De wereld in het klein.
