Tijd en geld

Zint herinnert zich een ideale oudejaarsavond uit haar vroege middelbareschooltijd: lekker alleen op haar koele kamertje achter de typemachine de balans opmaken. Alle belevenissen van het afgelopen jaar werden aan het papier toevertrouwd. Dat was in de tijd dat ze nog tijd had. En dat papier nog hét (prachtig tastbare en vergankelijke) medium was.

Vandaag de dag gaan tijd en geld een stuk sneller, is tijd geld en tijd tekort. [Over 20 minuten alweer naar het kinderdagverblijf.] Stel je voor, een oudejaarsavond alleen achter de pc…

Mijn bijdrage aan het vuurwerk; wat losse financiële flodders van het afgelopen jaar:
Wist u dat:
- de schilder voor dakrandschilderen netto 175 euro per uur factureert?
- kinderopvang voor 2 kinderen x 4 dagen per week bruto bijna 30.000 euro kost?
- geld in Ijsland tegenwoordig sneller verdampt dan in Afrika?
- American Express mij als klant verloor door me een enquête te sturen waaruit bleek dat ik de benefits van de card eigenlijk helemaal niet gebruik?
- ze mij vervolgens weer terugkregen door me 75 euro korting te geven op de jaarlijkse kosten van 85 euro?
- een webwinkel vrolijk 50 euro meer factureert dan de online gemelde prijzen (als je niet oplet)?
- het UWV een geweldige uitkering voor zwangeren zelfstandigen verstrekt (als je na je bevalling eens belt of je nog een reactie krijgt op je aanvraag van drie maanden eerder)?
- ik geen retrograde Mercurius kon ontdekken?
- financiële processen uitstekend astrologisch zijn weer te geven?
- je een slechte band op je nieuwe auto krijgt (als je niet oplet)?
- het uurtarief van de garage 87,50 euro is?
- dit bij ‘personenwagens’ nog een paar euro hoger ligt?
- de verzekeringsagent een verkeerde premie berekende?
- je als je doodziek wordt opgenomen in een Amerikaans ziekenhuis niet alleen eerst allerlei papieren moet tekenen maar ook meteen moet vragen om een gespecificeerde factuur?
- Zint wel eens moe wordt van al het extra werk dat dit haar oplevert?
- dit soms ook wel eens in haar voordeel uitvalt?
- Zint zich gaat bezinnen over haar uurtarief?
- Zint zich nu moet haasten naar de kinderopvang?

Genderbewust garagebezoek

Gisteren had de kraamvrouw een leuk uitje. Zij ging met haar Zint mobiel naar de garage. Zoonlief van vijf weken mocht ook mee.
We genoten van anderhalf uur niets doen in een leren fauteuil. Met plenty drankjes uit de automaat, snobby lectuur, de actualiteiten op breedbeeld en een complimentary car wash toe.

Nu betreed ik altijd graag genderbewust een ‘mannenbolwerk’. Of het nou een organisatie, legerkamp of autogarage is. En ik ga me dan ook lekker hanig lopen bewijzen. Zelf aan mijn auto sleutelen, positie verwerven etc. Gisteren maakte een baby op de arm de uitdaging nog leuker.
De mannen bij de werkplaatsreceptie bleven keurig in de plooi. Die zijn wel wat gewend, zag ik later, toen ze een serieus gesprek voerden met wat ruigere klanten. Maar ik ging meteen gretig in discussie over winterbanden.

"Koejiekoejie, week of vijf, zes? Wat een schatje." De dames ter plekke hadden me zo gespot. (Heerlijk, die praktische vrouwelijkheid: ik kon mijn postpakket zo met hun TNT zending meegeven, dat scheelde weer een spitsrit naar het postkantoor.)
En je baby moet ook drinken. Dus waarom niet tussen de wachtende A-E-S-klasse bezitters de borst gegeven. (Heerlijk, die mannelijke arbeidsmoraal: gewichtig je telefoontjes beantwoorden met de mededeling dat je bij de dealer op je auto zit te wachten…)

Maar het werd pas echt serieus toen ik met baby de showroom vol metallic grijs, zwart en wit in dook. Die patserbakken worden toch een stuk minder waard, als zo’n vrouwtje met baby er opeens belangstelling voor krijgt (ik zag er ook niet uit als een Gooise babe gisteren). De verkopers keken me bijna weg. Maar ja, emancipatie he, en recessie. Hihi. De clientele was gelukkig te druk met het omhoog houden van de eigen status.
Nog even genderbewust, maar al snel gecorrumpeerd, betreed ik nieuwe speelvelden. De klant is koning – bulldog of baby. Het personeel getraind en gekostumeerd.

Taal stuurt gedrag

Há, de macht van de taal, nog maar eens bewezen: Onderzoeker Oliver Lindemann van het Universitair Medisch Centrum Groningen bewijst de link tussen taal en gedrag.
Wie bijvoorbeeld het woord ‘mond’ leest, denkt onbewust aan eten. De Groningse onderzoeker testte de link door proefpersonen verschillende woorden te laten zien en te meten hoe snel ze een kopje aan hun mond zetten. Dit deden ze aanzienlijk sneller bij woorden die met eten te maken hebben.